Szanowni Rodzice, Drogie Dzieci

Pozostał niewielki kroczek do wakacji, dlatego chcielibyśmy życzyć wszystkim, aby udało się je jak najpełniej i owocnie wykorzystać w taki sposób jaki będzie dla Was najbardziej satysfakcjonujący. Prosimy również aby nie zapominać o spędzaniu wolnych chwil na świeżym powietrzu, pozostawiając w domu wszystko co mogłoby zakłócić beztroską zabawę w gronie rodziny i przyjaciół... Do zobaczenia :)

Liliana, 6a

 „W zdrowym ciele, sprawny umysł“

Drodzy uczniowie, Szanowni Rodzice!

Niewielkimi, powolnymi krokami zbliża się do nas lato. Choć wiosenna pogoda potrafi spłatać nam psikusa, wydłużające się dni pozwalają nam jednak dłużej cieszyć się aktywnością na świeżym powietrzu. W dzisiejszym poście powiemy dlaczego warto wyjść na zewnątrz i  zadbać o jak najwięcej ruchu dla naszego ciała oraz jakie znaczenie ma to dla sprawności naszego mózgu.

Na początek garść interesujących informacji. Otóż, badania przeprowadzone na grupach szkolnych pokazują, że:

- regularnie ćwiczący lepiej skupiają się w trakcie lekcji

- regularnie ćwiczący łatwiej uczą się do testów/sprawdzianów

- Regularnie ćwiczące dzieci są grzeczniejsze

- Regularnie ćwiczące osoby są bardziej pewne siebie

- Są mniej przygnębione i chętniej wstają rano

Jak wysiłek fizyczny wpływa na nastrój?

- w mózgach osób ćwiczących wydzielają się  endorfiny, odpowiedzialne za poczucie uspokojenia, pozytywny nastrój a nawet euforię

- nasz mózg zaczyna zwiększać również wydzielanie endorfiny (hormonu szczęścia i poczucia spokoju)

- wydziela się tajemnicza substancja zwana BDNF, którą naukowcy określają jako substancję tworzącą nowe połączenia w mózgu- pozwala to na szybsze zapamiętywanie i lepsze kojarzenie.

Co to znaczy być aktywnym fizycznie?

30 min umiarkowanej aktywności fizycznej CODZIENNIE

Kilka wskazówek jak utrzymać nasz mózg i mięśnie w świetnej formie!

         Na początek dnia zjedz konkretne śniadanie- jest to ważne aby nasz mózg od rana dostał porządny zastrzyk energii, aby wiedział, że należy już wybudzić się ze snu i wziąć się ostro do pracy!

W trakcie dnia staraj się jeść regularnie, tak aby kiedy czeka Cię duże wyzwanie- np. praca domowa do odrobienia lub trening nie odczuwać głodu i nie myśleć o tym, że burczy Ci w brzuchu.

W ciągu całego tygodnia staraj się  jeść  produkty z pełnowartościowym białkiem- chude mięso, ryby, nabiał, jaja czy warzywa strączkowe. W tych produktach znajduje się bowiem najwięcej cegiełek potrzebnych do przyswojenia nowych informacji nabytych w trakcie lekcji lub też zregenerowania mięśni po ciężkim treningu.

W ciągu dnia wybieraj produkty pełno zbożowe i pełnoziarniste- znajduje się w nich mnóstwo witamin z grupy B niezbędnych do sprawnego funkcjonowania mózgu. Takie produkty dadzą Ci też energię na znacznie dłużej niż zjedzony przed wysiłkiem batonik

            I na koniec- pamiętaj aby pić dużo płynów zarówno w trakcie ciężkiego dnia w szkole jak i wymagającego treningu na boisku.

A teraz… idź do najbliższego parku, zabierz ze sobą swoich najbliższych albo wyciągnij kolegów i koleżanki na rower! Niech ruch nie odstępuje Cię na krok  każdego dnia!

Drodzy Uczniowie!


Witamy!

Nic człowieka tak nie charakteryzuje, jak rodzaj zabawy, której szuka.

Autor: Kazimierz Przerwa-Tetmajer

Zalety gier planszowych/kompetencje/umiejętności/wiadomości.

W czasach zdominowanych przez nowoczesną technologię, coraz mniej czasu poświęcamy na tworzenie więzi i rzeczywistych relacji z naszymi dziećmi. Nawet jeśli padnie propozycja ” zagrajmy w coś” to zwykle sięgamy po elektroniczne gadżety.                                                                             Gry są ważnym i wiodącym środkiem kształtowania odpowiednich funkcji postaw i nastawień dzieci wobec nauki, pracy i innych osób.                            

Funkcja kształcąca gry polega głównie na doskonaleniu i rozwijaniu procesów i zdolności orientacyjno-poznawczych u dzieci. Podczas gry kształtują się u dzieci właściwości, które są niezbędne i potrzebne w uczeniu się, np. planowa realizacja zamierzeń, koncentrowanie uwagi na wybranym przedmiocie, spostrzegawczość i wyobraźnia, pamięć i umiejętność analizy i syntezy porównywania i obserwacji.

Funkcja poznawcza. Gry, które są ukierunkowane na cele poznawcze służą gromadzeniu materiału o otaczającej rzeczywistości społecznej i przyrodniczej oraz utrwaleniu i operowaniu zdobytymi informacjami. W grach dydaktycznych o charakterze poznawczym dzieci wykonują zadania do realizacji, których potrzebna jest określona wiedza o rzeczach, zjawiskach i prawidłowościach otaczającej dziecko rzeczywistości. Gry poznawcze pełnią rolę wspomagającą w zakresie uświadamiania dzieciom istoty poznawanych rzeczy, zjawisk i prawidłowości oraz sensu dokonujących się na oczach przemian.

Funkcja motywacyjna. Funkcja motywacyjna polega na pobudzaniu do aktywności poznawczej, która ma wyzwalać i rozwijać zainteresowania otoczeniem. Funkcja motywacyjna gier dydaktycznych jest więc przygotowaniem do podejmowania samodzielnych działań, obserwacji; wdraża do świadomej dyscypliny. Gry zapewniają większą koncentrację oraz motywację do bardziej intensywnego uczenia się, które sprzyja rozwojowi twórczości dziecięcej, umożliwiają nasilenie kontaktu między sobą, wdrażają do świadomej dyscypliny.

Funkcja integracyjna: Gry dydaktyczne odgrywają ważną rolę w kształtowaniu pojęć oraz utrwalaniu zdobytej wiedzy. Jest to jedna z form działalności ludzkiej, urozmaicona zadaniami: ćwiczenia sprawiają dziecku przyjemność i zadowolenie z faktu wykonania danych czynności. Dziecko zdobywa przy tym nowe wiadomości i umiejętności oraz je utrwala. Przez gry dziecko zdobywa umiejętności oceny współgrających i siebie z punktu widzenia zawartych w grach reguł. Jest ważnym czynnikiem integrującym u dzieci procesy poznawania, działania i przeżywania.

Funkcja kształcąca w której dziecko kształci swoje zmysły, doskonali sprawność motoryczną, wzbogaca wiedzę o świecie, a także wzbogaca wiedzę o samym sobie, to znaczy poznaje swoje możliwości i uczy się je oceniać.

Funkcja wychowawcza, dzięki której dziecko przyswaja różne normy, uczy się reguł w różnych sytuacjach, uczy się przestrzegania umów z innymi dziećmi.

Funkcja terapeutyczna (korekcyjna), w której podczas zabaw dziecko ma możliwość uwolnienia się od napięć, emocji uczy się wyrażania uczuć oraz rozwiązywania swoich problemów.

Funkcja projekcyjna - dzięki temu, że w grze dziecko wchodzi w różne sytuacje i wykonuje różne zadania, pełni różne role. Dzięki tej funkcji można poznać dziecko i wychwycić mocne i słabe strony.

I na zakończenie funkcja kreatywna - polegająca na rozwijaniu myślenia kreatywnego, często innowacyjnego, umiejętności planowania, projektowania, badania mechanizmów gier – zwłaszcza jeżeli są to gry opracowane samodzielnie. Stąd już tylko krok do – inicjatywności i przedsiębiorczości!

źródło http://www.kostka.egaudi.pl/zalety%20gier.html

Gry planszowe to niezastąpiona rozrywka i edukacja umożliwiająca uczenie się przez zabawę, łatwo wpisująca się  w codzienne życie bez względu na wiek czy pozycję społeczną dorosłych i dzieci.

Polecamy:

Gry na kartkę papieru – statki, kółko i krzyżyk, szewc, „czym się bawił Leonardo da Vinci”, państwa-miasta, kartofel,  łapki, kropki.

Gry planszowe – szachy, warcaby, Dobble, Jungle Speed i Jungle Speed Safari, Abalone, Memory, Story Cubes, Pentago, Make and Break,  Geniusz, Dixit, Boogle i jeszcze wiele innych.   

       

Życzymy wielu wspaniałych emocji!

Zapraszamy, aby wymieniać się informacjami na temat ciekawych i wartościowych gier!

Opracowanie: Joanna Bogińczuk

Witajcie Kochani Uczniowie!

            W dzisiejszym tekście informacje o stylach uczenia - wiąże się on z przeprowadzanymi  w klasach 4 - 6  badaniami uczniów, które wskazały dominującą półkulę mózgową oraz preferowany styl uczenia się.

Poniżej charakterystyki poszczególnych stylów uczenia się. Zachęcamy do lektury! Może po przeczytaniu tekstu zmienicie lub udoskonalicie technikę uczenia, dopasujecie do swojego "odkrytego" stylu uczenia się.

WZROKOWIEC

Jest wrażliwy na elementy wizualne otoczenia – kolory, kształty. Ma potrzebę przebywania w ładnym środowisku. Jest schludny, zwraca uwagę na wygląd zewnętrzny swój i innych ludzi. Łatwo się dekoncentruje, jeśli w jego otoczeniu panuje nieład. Dobrze zapamiętuje twarze. Mówiąc opisuje kształt, wygląd, wielkość rzeczy, inną osobę lub miejsce, w którym się znajduje, lub które widział. Mówi szybko, utrzymując z rozmówcą kontakt wzrokowy.

Używa często słów takich jak: widzieć, patrzeć, spójrz, popatrz, wyobrażać, perspektywa, pokaz, obraz, wygląd, obserwować, horyzont, mglisty, kolor.

·         „widzę teraz jak do tego doszedłeś”

·         „to wygląda mało przejrzyście” - „wyglądasz na zmęczoną”

·         „to wygląda bardzo interesująco”

   Najlepiej zapamiętuje to, co zobaczy w postaci materiałów graficznych, tekstów, zdjęć, filmów, programów komputerowych, prezentacji, wykresów. Wszystko, co zostało wydrukowane i narysowane zostaje automatycznie przyswojone, przetworzone i zapamiętane. Nie przeszkadza mu w nauce muzyka, czy odgłosy rozmów, ale wizualna dezorganizacja, nieład i niepasujące do siebie szczegóły wyglądu otoczenia bądź osoby skutecznie wytrącą go z równowagi i nie pozwolą się skoncentrować, dopóki niedoskonałość nie zostanie poprawiona. Uczy się najlepiej, gdy widzi przykłady z realnego życia.

SŁUCHOWIEC

Jest elokwentny. W kontakcie z inną osobą zwraca uwagę na jej imię, nazwisko, dźwięk głosu, sposób mówienia i oczywiście to, co mówi. Przedłużony kontakt wzrokowy jest dla niego rozpraszający. Potrzebuje nieustannych bodźców słuchowych. Jeśli przez dłuższy czas przebywa w ciszy – sam wytwarza dźwięki (nuci, śpiewa, gwiżdże, mówi do siebie). Mówi dużo i rytmicznie. Ma przyjemny głos. Manipuluje tembrem głosu w trakcie mówienia. Zwykle opisuje dźwięki, głosy, muzykę, efekty dźwiękowe, hałas w otoczeniu. Bardzo szczegółowo opowiada o tym, co mówią inni.

Używa słów: cichy, głośny, brzmieć, słuchać, głos, odgłosy, dźwięk, hałaśliwy, rozmawiać, harmonia, słyszeć, itp.

·         „ten pomysł brzmi interesująco”

·         „słuchaj” - „jak ci się z nim rozmawiało?”

·         „był za duży hałas”

Łatwo uczy się języków obcych. Pamięta to, co usłyszy, lub sam opowie. Najchętniej uczy się w grupie bądź z drugą osobą, poprzez zadawanie pytań i odpowiedzi na nie. W trakcie nauki potrzebuje ciszy. Muzyka, bądź jakiś hałas rozprasza go. Najlepiej przyswaja informacje podawane w formie języka mówionego, sam jest też często doskonałym mówcą. Lubi mówić i potrafi to robić doskonale.

DOTYKOWIEC (CZUCIOWIEC)

Posiada wysoką wrażliwość na doznania fizyczne oraz uczucia własne i innych. Zwraca uwagę na komunikację pozawerbalną: wyraz twarzy, język ciała, tembr głosu. Silniej odbiera emocje innych niż wypowiadane przez nich słowa. Podczas rozmowy, utrzymuje kontakt wzrokowy z rozmówcą, by odczytać wyraz jego twarzy. Często gestykuluje, zachowuje się bardzo ekspresyjnie. Wyraża się poprzez ruch rąk i komunikację niewerbalną. Opisuje swoje samopoczucie, doznania fizyczne i emocje.

Używa słów takich, jak: czuć, zimno, ciepło, twardy, miękki, świeży, pachnący, cierpieć, cieszyć się, bać się, mieć wrażenie, lubić, itd.

·         „czujesz to?”

·          „lubisz to uczucie?”

·         „gładko sobie z tym poradzimy”

·          „czuję, co masz na myśli”

Zapamiętuje treści działające na emocje. Jeśli coś zanotuje, naszkicuje bądź narysuje, lepiej to przyswoi. Koncentruje się na zadaniach umysłowych i lepiej zapamiętuje, gdy trzyma coś w dłoniach, szkicuje, używa klawiatury komputera, bawi się włosami, przedmiotami. Często jednak nie potrafi odciąć się od negatywizmu i uczuć innych. Nie pozwala to mu skupić się na zadaniu i całkowicie dekoncentruje. Uczy się angażując zmysł dotyku. Najlepiej zapamiętuje informacje powiązane z uczuciami. To właśnie on często odnajduje się w zawodach związanych z pomaganiem innych. Jest wrażliwy na uczucia innych i łatwo wczuwa się w ich emocje.

KINESTETYK

Potrzebuje dużo przestrzeni, gdyż lubi dużo i często się poruszać. Siedząc na krześle zwykle kołysze się lub porusza nogami. Lubi zmieniać miejsce, podróżować. Jest wyczulony na ruch i działanie w otoczeniu. Zorientowany na cel i pragmatyczny. Mówi niewiele i lakonicznie, za to często gestykuluje. Szybko przechodzi „do konkretów”.

Używa słów opisujących działanie: robić, jechać, załatwiać, organizować, ruszać się, piąć się w górę, posuwać się do przodu, najlepszy, szybko.

·         „weźmy sprawy we własne ręce”

·         „trzeba stąpać twardo po ziemi”

·         „czy chwytasz, w czym rzecz?”

·          „trzymam rękę na pulsie”

Kinestetyk zapamiętuje nowe treści poprzez zaangażowanie w aktywność ruchową. Najlepiej, gdy towarzyszy temu współzawodnictwo. Lubi dotykać przedmiotów, manipulować nimi. W czasie nauki wskazane jest, by robił częste przerwy i wykorzystywał je na ćwiczenia fizyczne lub przemieszczanie się. Pomimo, iż sam potrzebuje ruchu, by się uczyć, ruch innych rozprasza go i dekoncentruje. Często staje się niespokojny, gdy musi usiedzieć dłuższy czas w jednym miejscu. Jego naturalnym stanem jest ruch. Właśnie wtedy, spacerując po pokoju lub pedałując na rowerze treningowym, potrafi się najlepiej skoncentrować na słuchaniu czy nauce.

Jak możesz zatem, drogi uczniu, wykorzystać informację o swoim stylu uczenia się do szybszego i łatwiejszego zdobywania wiedzy w szkole?

Pamiętaj, że:

Wzrokowiec: uczysz się patrząc lub oglądając materiał graficzny. Materiał, który masz przyswoić, musi być „przetłumaczony” z formy linearnej, drukowanej na obrazową. Potrzebne ci są ilustracje. Łatwo uczysz się z książek. Słuchając potrzebujesz kontaktu wzrokowego z mówcą, podobnie jak wtedy, gdy sam mówisz i jesteś słuchany. Opisujesz elementy takie jak kolor, kształt, wielkość oraz wygląd rzeczy.

Czyli najlepiej, gdy: − informacje wzrokowe podane są w formie języka: liter, słów i liczb, przedstawione jasno i systematycznie, − wykorzystuj materiał drukowany: książki, gazety, podręczniki, instrukcje, przeźrocza z napisami, tablice, wykresy, plakaty, − możesz pracować zarówno przy muzyce jak i w ciszy, ponieważ nie skupiasz uwagi na bodźcach słuchowych, − musisz mieć wokół siebie porządek, − masz plan i pracujesz według niego, − żeby wiedzieć jak coś zrobić, musisz o tym najpierw przeczytać, − musisz mieć kontakt wzrokowy z nauczycielem, − korzystaj z pomocy w formie graficznej: ilustracje i schematy, diagramy i wykresy umożliwiające spojrzenie na całość zagadnienia od razu, − otaczaj się środowiskiem kolorowym, atrakcyjnym wizualnie, inspirującym, − zadbaj o wygodne miejsce do siedzenia, − przy czytaniu dobrze jest, gdy wyobrazisz sobie treść w formie barwnego filmu w głowie, − ważne informacje zaznaczaj kolorem.

Słuchowiec: uczysz się słuchając, słysząc samego siebie w rozmowie oraz dyskutując z innymi. Jesteś szczególnie wrażliwy na muzykę i słowo mówione. Aby materiał zapamiętać, powinieneś go usłyszeć, toteż preferujesz formę wykładu połączonego z możliwością dyskusji. Samo czytanie książki nie będzie dla ciebie wystarczającym sposobem na uczenie się. Rzadko nawiązujesz kontakt wzrokowy ze swoim rozmówcą.

Zatem: − możesz słuchać innych i dyskutować o swoich własnych koncepcjach, − nie posiadasz rozproszonej uwagi, − nie słuchaj żadnej muzyki w tle podczas nauki i czytania – musi być absolutna cisza (chociaż bardzo lubisz muzykę), − dbaj o uporządkowane otoczenie z segregatorami i harmonogramami, − pomaga ci odczytywanie na głos tekstu do nauczenia się albo jego głośne powtarzanie lub odsłuchiwanie nagrania z płyty, − możesz uczyć się z drugą osobą omawiając zagadnienia, − musisz dobrze słyszeć nauczyciela, − potrzebujesz podsumowania lekcji w formie krótkich zdań z najważniejszymi treściami, − powinieneś wyobrażać sobie to, co słyszysz jako film z efektami dźwiękowymi, − potrzebujesz opowiedzieć komuś to, czego się już nauczyłeś – proś o przepytanie cię przez rodzica lub kolegę.

Kinestetyk: uczysz się poruszając mięśniami w przestrzeni. Angażujesz się aktywnie w proces uczenia się poprzez symulację, odgrywanie ról, eksperymenty, badania i ruch, uczestnicząc w czynnościach życia codziennego. Powinieneś być fizycznie włączony w akcję zdobywania wiedzy. Utrzymujesz nikły kontakt wzrokowy z mówcą. Jednak, gdy coś ciekawego dzieje się w pobliżu, twój wzrok wędruje w tym właśnie kierunku. W swoim otoczeniu potrzebujesz miejsca, by się poruszać.

Wykorzystaj wiedzę, że: − najlepiej uczysz się w ruchu - chodząc po pokoju czy pedałując na rowerze treningowym, − lubisz pisać na dużych tablicach lub planszach w pozycji stojącej, − potrafisz uczyć się w ciszy i przy muzyce, − gestykulacja i odgrywanie czytanych treści pomaga ci lepiej zapamiętać, lepiej uczysz się grając w gry edukacyjne i ruchowe, − gdy się uczysz otoczenie musi pozostać nieruchome, bo ruchy innych osób mocno cię rozpraszają, − przed rozpoczęciem nauki powinieneś przejrzeć cały rozdział, oglądając ilustracje i wykresy.

Dotykowiec: uczysz się, doznając wrażeń na powierzchni skóry. Używasz rąk, palców, łącząc to, czego się uczysz ze zmysłem dotyku. Jesteś wrażliwy na doznania fizyczne. Zwracasz uwagę na komunikację pozawerbalną, taką jak wyraz twarzy, język ciała, tembr głosu. Nie potrafisz „odciąć się” od negatywizmu i uczuć innych, by skoncentrować się na pracy.

Wykorzystaj to, że: − samo pisanie pomaga ci zapamiętać i uporządkować materiał, − lepiej myślisz i słuchasz, gdy bazgrzesz, rysujesz lub trzymasz coś w dłoni, np. długopis, − dobrze, gdy za oknem masz widok na drzewa, rośliny, − lubisz uczyć się, siedząc w wygodnym fotelu czy leżąc na kanapie, − muzyka, którą lubisz pomaga ci w koncentracji, − uczysz się wykonując szkice, rysunki, − potrzebujesz przyjaznej atmosfery w miejscu, gdzie masz się uczyć, negatywne emocje obniżają twoją zdolność koncentracji, − podczas czytania powinieneś robić notatki kolorowymi pisakami lub ważne pojęcia zapisywać artystyczną, ozdobną czcionką, − mapy umysłowe z wieloma ilustracjami ułatwiają ci zapamiętanie materiału.

Pamiętaj, że styl uczenia się to nie to samo, co zdolność! Najprościej mówiąc, zdolność to to, ile i jak dobrze możesz się uczyć, styl - jak wolisz się uczyć. Oczywiście, że ucząc się zgodnie ze swoim stylem (czyli tak, jak preferuje Twój mózg) zwiększamy szanse na osiąganie wyższych pułapów naszych zdolności. Z drugiej strony ćwicząc się w stylu odmiennym, możemy nabywać nowe zdolności, których wcześniej nie posiadaliśmy. Poza tym nie ma dobrych i złych stylów uczenia się! Można powiedzieć, że każdy ma swoje plusy i minusy w zależności od sytuacji zadaniowej. Wobec tego ludzie, którzy ze względu na swój styl poznawczy gorzej radzą sobie w jednego typu sytuacjach, lepiej radzą sobie w innych.

Ferie tuż, tuż!

Drodzy Uczniowie - tym razem ciekawostki, a może raczej przestrogi  na temat używania smartfonów.

Czy wiecie, że:

•     „Sypialnia bez telefonu – już sama obecność smartfonów i tabletów w sypialni, nawet wyłączonych, może pogarszać jakość Waszego snu. Naukowcy z Wielkiej Brytanii prześledzili wyniki aż jedenastu badań, sprawdzających wpływ nowoczesnej technologii na sen, w które zaangażowano 125 tysięcy dzieci. Analiza wykazała, że używanie smartfonów bądź tabletów aż dwukrotnie zwiększa ryzyko zaburzeń snu, przez co większe jest uczucie senności w ciągu dnia”.

Wniosek: Należy usunąć urządzenia elektroniczne z naszych sypialni, a przed snem lepiej przeczytać książkę.

Tekst źródło: „Angora” nr 46 (13 XI 2016)

•   „Badania naukowców z Politechniki w Hong-Kongu wykazały, że 80 proc. dzieci korzystających ze smartfona skarży się na bóle szyi, 51 proc. na bóle nadgarstków i palców, 30 proc. na bóle ramienia.”
•    "iPosture" to nowy termin paramedyczny oznaczający zespół wad postawy wynikających z częstego używania tabletu lub smartfona. 

Wniosek: Odłóżcie urządzenia elektroniczne, a w zamian weźcie w ręce skakankę, piłkę, zróbcie kilka przysiadów, podskoków, pompek, „pajacyków”. 

A kręgosłup "podziękuje" Wam dobrą sprawnością w dorosłym życiu.

•      Mózg podlega zmianom, jest plastyczny. Poprzez proces uczenia stymulujemy go do tworzenia kolejnych połączeń neuronalnych. Im większa ich ilość, tym mózg jest sprawniejszy. Mózg małych dzieci jest najbardziej plastyczny. Poprzez właściwe ćwiczenie pamięci w nauce i zabawie, połączeń neuronalnych może być coraz więcej. Jednak trenowanie umysłu z pomocą urządzeń cyfrowych przynosi odwrotny skutek – utrudnia dziecku proces uczenia się i spowalnia jego rozwój.
•      Dzieci, które większość czasu spędzają na używaniu smartfonów i tabletów nie rozwijają swoich zdolności ruchowych. Zabawy z piłką, kolorowanki, rysowanie, gry planszowe, jazda na rowerze, rolkach itp. – są to aktywności, które sprzyjają rozwojowi dziecka, nie tylko fizycznemu, ale i umysłowemu.

•        Częstotliwość odświeżania monitora jest tak duża, że młody umysł nie potrafi poradzić sobie z nadmiarem bodźców wzrokowych (częstotliwość odświeżania monitora 120 Hz oznacza, że na ekranie w ciągu sekundy wyświetlanych jest 120 obrazów). Skutkiem przyswajania nadmiernej ilości bodźców jest rozdrażnienie, dezorientacja i problemy z koncentracją.

 

• Opóźniony rozwój mowy to brak zdolności mówienia lub pojawienie się jej w stopniu niewystarczającym, aby możliwa była komunikacja. Zdolność mówienia nie jest wrodzona. Dziecko uczy się jej za pomocą naśladownictwa, poprzez kontakt ze słownym opisem świata. Mowa rozwija się również dzięki dialogowi, najpierw pomiędzy matką a dzieckiem,  a następnie innymi osobami z jego otoczenia. Dialog jest niezwykle ważny, ponieważ dzięki niemu dziecko wchodzi w interakcję z drugą osobą i potrafi odczytywać sygnały niewerbalne, które wysyła rozmówca.                                                                                                                                                  

Tablety, smartfony i wszelkiego typu zabawki edukacyjne, które wydają sygnały dźwiękowe, nie mają żadnego zastosowania w kwestii nauki mowy. Są jedynie przeszkodą   w zdobywaniu tych umiejętności.      

Źródło: http://www.biomedical.pl/dziecko/negatywne-skutki-uzywania-tabletow-6583.html

Rysunki autorstwa: E. Olejniczak – logopeda SP Radwanice